အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ

အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ

တစ္ရက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ကိုေမာင္ေမာင္၏ ဇနီး ေဒၚမာလာ-က ဖုန္းဆက္၍ ကၽြန္ေတာ့္အကူအညီကို ေတာင္းခံပါသည္။ “ဆရာညိဳ၊ ကၽြန္မအိမ္က ေမြးစားသမီးေလး တုန္ျပီးဖ်ားေနလို႔ လာၾကည့္ေပးပါဦး၊ ကိုေမာင္ေမာင္လဲ အိမ္မွာမရွိလို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္ရတာပါ”ဟု သူမက ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေကာင္းပါျပီ-ဟုဆိုကာ နားက်ပ္နဲ႔ ေသတၱာကို ကိုင္၍ သူမတို႔အိမ္သို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါသည္။ 

သူမ၏ေမြးစားသမီးေလးမွာ အသက္ ၁၂-ႏွစ္၊ ၁၃-ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာ ရွမ္းတရုတ္မေလး ျဖစ္ပါသည္။ ေစာင္ျခံဳ၍ ခုတင္ေပၚတြင္ အိပ္ေနရာ ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚမာလာႏွင့္ သူ၏သမီး ၂-ေယာက္ေရွ႔တြင္ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ မ်က္ႏွာမွာ နီေနေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ အပူခ်ိန္မွာ ပံုမွန္ပင္ ရွိပါသည္။ အဆုတ္၊ ႏွလံုးႏွင့္ ေသြးဖိအားမ်ားလည္း ေကာင္းပါသည္။

“အခုေတာ့လဲ အဖ်ားမရွိပါလား၊ တုန္ျပီး ဖ်ားတယ္ဆိုေတာ့ ငွက္ဖ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ ဆိုတာလဲ ေျပာပါဦး၊ ငွက္ဖ်ား ဟုတ္-မဟုတ္ ေသခ်ာဖို႔ကေတာ့ ေသြးေဖာက္စစ္ၾကည့္ျပီးမွ ေျပာႏိုင္မွာပဲ”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚမာလာအား ေျပာရပါသည္။
“ကၽြန္မတို႔အိမ္ ဒီကေလးမေလး ေရာက္လာတာ ၃-၄ လပဲ ရွိေသးတယ္။ ရွမ္းျပည္က ေခၚလာတာ။ တစ္ခါမွ မဖ်ားဖူးဘူး။ မေန႔ကေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို အစံုလိုက္ျပတာ၊ ျပန္လာကတည္းက တုန္ဖ်ားတာပဲ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဖ်ားျပီးအိပ္ေနတာ။ အခု ဆရာလာမွ အဖ်ားက်သြားတာ။ ေရႊတိဂံု ဘုရားေပၚတုန္းကလဲ လူေတြ ေၾကာက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္ ဆိုျပီး အန္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ အေစာၾကီး အိမ္ကို ျပန္လာရတယ္-ဟု ေဒၚမာလာက ေျပာျပပါသည္။


“ဒီလိုဆိုရင္ ငွက္ဖ်ားလဲ ျဖစ္ႏို္င္တယ္။ လူေၾကာက္တဲ့ေရာဂါ ဖိုဘီးယားလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ေဆးနဲ႔ စိတ္ျငိမ္ေဆး ေပးခဲ့မယ္”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာရပါသည္။
မွန္ပါသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာသူမ်ားသည္ လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းသည့္အရပ္ေဒသမွ လူအမ်ားႀကီးရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ ေရာလာေသာအခါ လူေၾကာက္ျခင္း၊ ကားေၾကာက္ျခင္း၊ စက္ကိရိယာမ်ားကို ေၾကာက္ျခင္း စေသာ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါမ်ားကို ဖိုဘီးယားဟု ေခၚပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ သူတို႔ေၾကာက္သည့္အရာႏွင့္ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ေတြ႔ရေသာအခါ မူးေမ့ျခင္း၊ ေအာ့အန္ျခင္း၊ တုန္၍ဖ်ားျခင္းႏွင့္ သတိေမ့ေျမာျခင္းအထိ ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္သူမ်ားကို ကုသရန္မွာ တျဖည္းျဖည္း ထိုေၾကာက္ေသာအရာႏွင့္ ျမင္ေတြ႔ေစျခင္းႏွင့္ ရုတ္တရက္ ေတြ႔ေပးျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။


ရုတ္တရက္ ေတြ႔ေပးျခင္းမွာ ကာရန္မေတာ္က ယခုကဲ့သို႔ အေၾကာက္လြန္၍ ဖ်ားတတ္ပါသည္။ ဤသို႔မျဖစ္ရန္ တျဖည္းျဖည္း ထိုေၾကာက္သည့္အရာကို ေၾကာက္စရာ မလိုေၾကာင္း ေျပာျပရပါသည္။ ထိုအရာႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေတြ႔ေပး၍ မေတြ႔မီ စိတ္ျငိမ္ေဆးမ်ား ေပးရပါသည္။
ေတာကလူမ်ား ျမိဳ႔ေရာက္သည့္အခါ လူကိုအေၾကာက္လြန္သကဲ့သို႔ ျမိဳ႔ကလူမ်ားလည္း ေတာတိရစၧာန္မ်ားကို အေၾကာက္လြန္ျခင္း၊ ကြင္းျပင္ကို အေၾကာက္လြန္ျခင္း၊ အျမင့္တက္ရမွာကို အေၾကာက္လြန္ျခင္း စေသာ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါမ်ား ရတတ္ပါသည္။ ပညာေပးမႈ မမွန္ကန္၍ ကေလးမ်ား တေစၧေၾကာက္ျခင္း၊ စုန္းနတ္ကေဝမ်ားကို ေၾကာက္ျခင္း စသည္တို႔လည္း ျဖစ္တတ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႔သူမ်ားမွာ အခန္းက်ဥ္းကို ေၾကာက္လြန္းျခင္းရွိ၍ ဓာတ္ေလွကားကို မစီးရဲသူပင္ ရွိပါသည္။


“ဒီလူ ေၾကာက္ေရာဂါကို ေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲဆရာ“ဟု ေဒၚမာလာက ေမးျမန္းပါသည္။
အထူးအေထြ လုပ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ အိမ္ကို ဧည့္သည္ေတြလာရင္ သူျမင္ပါ ေတြ႔ပါေစ။ ကိုယ္က အနီးအနား ေစ်းသြားရင္ ေခၚသြားပါ။ ဒီအနီးတဝုိက္ ဘုရားဖူးသြားရင္လဲ ေခၚသြားပါ။ ပထမတခါ ေခၚမသြားမီ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ စိတ္ျငိမ္ေဆးကို တိုက္သြားပါ။ ဒီလိုနဲ႔ လူအမ်ားႀကီးရွိရာကို ေခၚေခၚသြားပါ”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာျပရပါသည္။


တေလာကမူ ေဒၚမာလာႏွင့္သူ၏ေမြးစားသမီးေလးတို႔ဝတ္ေကာင္းစားလွႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ထံ ေရာက္လာျပီး ဒံေပါက္ ၂-ထုပ္ လာေပးပါသည္။
“ဘာျဖစ္လို႔ ဒံေပါက္ေတြ လာေပးတာလဲ”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးေသာအခါ ေဒၚမာလာက “အခုပဲ ရန္ကုန္ျမိဳ႔လယ္က ဘုရားဖူးေလွ်ာက္လည္ျပီး ျပန္လာၾကတာ။ ဒီသမီးေလးလဲ အရင္ကလို မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေပ်ာ္ျမဴးျပီး လူမေၾကာက္ေတာ့လို႔ ဆရာေရ႔၊ အဲဒါ ေရႊဘံုသာလမ္းက ဒံေပါက္ကို အမွတ္တရ ဝယ္လာျပီး ဆရာ့ကို ကန္ေတာ့တာ”ဟု ေျပာပါသည္။


ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေကာင္းပါ့ဗ်ာ၊ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါဆိုတာ မေၾကာက္ေတာ့ရင္ ေပ်ာက္တာေပါ့”ဟု ေကာင္းခ်ီးေပးလိုက္ရပါသတည္း။


ေဝါဟာရ (GLOSSARY)
အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ=Phobia
လူ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ=Homo Phobia
တိရစၧာန္ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ=Zoo Phobia
အခန္းက်ဥ္း အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ=Claustro Phobia
အျမင့္ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ=Acro phobia
ကြင္းျပင္ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ=Agora phobia
ငွက္ဖ်ားေရာဂါ=Malaria
တုန္၍ဖ်ားျခင္း=Fever With Rigor
စိတ္ျငိမ္ေဆး=Tranquilizer
တျဖည္းျဖည္း ထိေတြ႔ကုျခင္း=Gradual Therapy
ရုတ္တရက္=Cold Turkey
ထိေတြ႔ကုျခင္း=Method Or Flooding Therapy.


ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ညိဳ